- izhar
- <ər.>1. Aşkar etmə, meydana çıxarma, göstərmə, bəlli etmə, bildirmə. // Bəlli, aydın, məlum. Bir gülüzlü nigar, sərvi-xoşrəftar; Cümlə xalqa izhar, bəllidi adı. Aşıq Saleh. İzhar etmək (eləmək, qılmaq) – zahirə çıxarmaq, aşkar etmək, açmaq, bəlli etmək, bildirmək. Kimə kim, dərdimi izhar qıldım, istəyib dərman; Özümdən həm bətər bir dərdə onu mübtəla gördüm. F.. Qorxudan başımıza gələn macəranı heç kəsə izhar eləmədik. C. M.. Necə hər gizlini mən eyləyib izhar, yazım; Qorxmayıb Qaxqulu bəydən elə təkrar yazım? Ə. N..2. köhn. Bir sıra birləşmələrin birinci tərkib hissəsi; məs.: izhari-nifrət, izhari-təəssüf, izhari-təşəkkür və s. Budur qonşularımızın hal həyatda olan şair və ədibləri haqqında etdiyi izhari-məhəbbət və müvəffəqiyyət və izhari-sədaqət və xülusiyyət! F. K.. <Mürtəcelər> fikirsiz və mütaliəsiz qiyam barəsində izhari-nəzər edib, öz keçəcəklərini unudublar. M. İ.. İzhari-nifrət etmək (bildirmək) köhn. – öz nifrətini izhar etmək, bildirmək. <Məşədi İbad:> Bax, elə yaz ki, xalq oxuyub Rüstəm bəyə izhari-nifrət eləsin. Ü. H.. İzhari-təəssüf etmək köhn. – öz təəssüfünü bildirmək. İzhari-təşəkkür etmək – öz təşəkkürünü bildirmək. Məcmuəmizin açılmağı barəsində . . teleqram və məktub göndərənlərdən nəhayət dərəcədə məmnun olub, bizi yada salanlara izhari-təşəkkür edirik. Mol. Nəsr.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.